De tour door Mongolie

Ni hao!

Na een lange treinrit, waarin we wederom met alleen maar westerse toeristen in de wagon zaten, zijn we gisteren aangekomen in de hoofdstad van China: Beijing :) De reis was comfortabel, we zaten in een best luxe trein en hadden leuk gezelschap in de coupe; een jong Fins stel. Hier in Beijing is alles een stuk beter georganiseerd en opgeruimder dan in Ulaanbaatar. Prachtige moderne straten, maar ook kleine Chinese steegjes zorgen voor een mooie afwisseling. Tot nu toe hebben we geen problemen gehad met de taal (heel veel staat in het Engels aangegeven, waarschijnlijk een erfenis van de Olympische spelen) dus de cultuurshock valt mee. Vandaag hebben we de treintickets geregeld naar Shanghai (waar we goede vriend J. zullen ontmoeten). Dat ging allemaal erg soepel, er is een een speciaal "Foreigners"-loket, en de man sprak erg goed Engels. We zullen een week in Beijing blijven en gaan genieten van de eerste stad van onze twee maanden durende China-tour!

Voor nu kunnen we jullie weer verblijden met een nieuw verhaal, nl die van het Mongolie-avontuur:

De Mongolie Tour

Nadat we een kleine week vooral gerelaxed hebben in Ulaanbaatar (je moet af en toe even opladen), wordt het tijd om de hoofdstad te verlaten. Om Mongolie te leren kennen is het zinloos om bezienswaardigheden langs te gaan (die zijn er niet echt); het is veel en veel mooier om een aantal dagen door het land te trekken en langs nomadenfamilies te gaan om te zien hoe het echte Mongoolse leven eruit ziet. Het land verkennen gaat echter niet op eigen houtje; je hebt een gids nodig en een goede chauffeur. Er zijn simpelweg geen wegen in het binnenland en er moet over zand- en modderpaden, beekjes en heuvels gereden worden.

In het hostel waar we verblijven maken we kennis met drie Fransen waar we de tocht mee zullen maken (om de kosten te splitsen): Alizee (25) en Jeremie (29) die samen op wereldreis zijn, en Sebastien (32) die in zijn eentje twee maanden op reis is. Aangezien Sebastien iemand kent bij een touragency, en deze aardig wat aan de prijs kan doen, kiezen we ervoor om met hen de tour te doen. Op 30 juni beginnen we aan de tour, die in totaal 9 dagen zal duren. We zullen o.a. 3 dagen paardrijden in het Naiman Nuur (8 meren) gebied, langs nomadenfamilies trekken, tempels bezoeken, etc. Laat de tour maar beginnen!

Dag 1 Ulaanbaatar - Kharkhorin

Onze eerste stop zal Kharkhorin zijn; de hoofdstad van Mongolie in de tijd van Chinggis Khaan. We maken kennis met de (Engels sprekende) gids Oyuka (20) en chauffeur Bayaraa (37) en gaan op weg. Naar later blijkt is dit overigens de eerste tour die Oyuka maakt met toeristen, ze is dus zeer onervaren en van gidsen is niet echt sprake, maar daarover later meer. Oyuka is een vrolijke meid die ons - nadat we ons voorgesteld hebben - Mongoolse namen geeft. In Mongolie betekenen de namen altijd 'iets' of het zijn Boeddhistische namen, zo betekent de naam van de gids 'Geheugen' en die van de chauffeur 'Vrolijk' (wat overigens een erg toepasselijke naam is, want de man lacht de hele dag). Steef krijgt als naam Naraa ('Zon') en ik word de rest van de reis Khuchee (spreek uit: Oetsjee) genoemd, wat 'Sterk' betekent. Als Oyuka ons op de rest van de tocht voorstelt aan iemand gebruikt ze ook echt deze Mongoolse namen, en wij worden alleen nog maar op deze manier aangesproken:)

Na de lange tocht (360km in Mongolie is een reis van zo'n 8u incl. een lunchstop) komen we aan in Kharkhorin en slapen we voor het eerst in een gertent in een toeristencamp.

Dag 2 Kharkhorin - Mogoit Hot Spring (Orkhon Vallei)

's Ochtends bezoeken we de Erdenezuu-tempel, waarna er een prachtige tocht volgt door de Mongoolse steppe. We rijden door een weids landschap met paarden, yaks en vele andere dieren en de Mongoolse muziek die Bayaraa draait maakt het plaatje compleet. Ik heb Steef nog nooit zo lang met zo'n grote glimlach op haar gezicht gezien; met al die dieren is dit echt een land voor haar :) Omdat de rivier - waar we normaal gesproken doorheen zouden rijden - te hoog staat moeten we een groot stuk omrijden naar de volgende stop (het klooster Tuvkhun), maar dat is zeker geen straf in deze omgeving! Het klooster staat bovenop een berg. De klim heeft geen 'Baikal' proporties, maar doordat ik nauwelijks geslapen heb door de niet al te beste nacht is het toch best zwaar. Steef loopt overigens wel gemakkelijk door... Aangekomen bij het begin van de rostenpartij regelt Oyuka een gids, zij zal alles vertalen. De komende dagen zal Oyuka alleen nog maar optreden als tolk... De gids vertelt dat de Boeddhistische monniken hier voor drie maanden voornamelijk mediteren, waarna ze vervangen worden door andere monniken. De grote rostenpartij is op deze manier een religieus oord geworden met op allerlei plekken holen en grotten om in te mediteren en om een 'betere' Boeddhist te worden. Met het prachtige uitzicht (zie foto's!) vind je hier inderdaad wel je rust! Na een aantal Boeddhistische oefeningen en een 90 graden klim naar de volgende rots (we moeten aardig wat angsten overwinnen!) dalen we weer af en stappen in het busje voor de rit naar de Mogoit Hot Springs.

Volgens Oyuka zullen we ons daar 's avonds kunnen wassen, de eerste en de laatste keer van deze tour... Onderweg passeren we een dorpje met de laatste supermarkt die we de komende dagen zullen zien (dus we slaan even wat in), daarna laten we de beschaving achter ons. Omdat we vandaag een aardig stuk hebben omgereden, wordt het langzamerhand al donker. De Hot Springs zullen we vanavond dan ook niet bereiken; volgens de chauffeur moeten we stoppen voor het te donker is om de tenten op te zetten. We rijden dan ook van de (onverharde) weg af en zoeken een plaats voor de tent. Die avond maken we een groot kampvuur en kan het avontuur beginnen!

Dag 3 Mogoit Hot Spring - Nomadenfamilie

Na een oncomfortabele nacht - we hebben geen luchtbedden dus dat ligt lekker hard - bezoeken we 's ochtends de Hot Spring. Zoals gebruikelijk op deze tour vertrekken we een uur later dan gepland (aan ons ligt het niet!), maar komen we er bij de Hot Springs achter dat het niet meer voorstelt dan twee badkuipen in een modderige tent, gevuld met het warme water. Beetje een tegenvaller, maar het is wel lekker om je weer even te wassen.

's Middags vervolgen we onze rit; we gaan naar de Orkhon waterval waar de eerste nomadenfamilie die we gaan bezoeken dichtbij woont. De waterval is prachtig, al mogen we niet al te dichtbij komen (te gevaarlijk) en dit is ook de eerste plek waar het water zo helder is dat we het kunnen drinken. Bij de waterval ontmoeten we per toeval twee van de drie horseguides die ons zullen helpen met de paarden en ons zullen vergezellen op de horsetrekking in het 8 merengebied. De twee jongens - Baaska (18 ) en Taivnaa (14) - zijn samen met een vriend te paard naar de waterval gekomen en we merken meteen dat ze zich erg uitsloven voor Oyuka. Keihard galopperen, scheef op het paard zitten om zo een waterflesje te vullen voor haar, en het lukt - vooral de oudste - om Oyuka's aandacht voor de komende dagen vast te houden.

De jongens leiden ons naar de familie, waar we die nacht zullen slapen en morgen de horsetrekking zullen starten. Bij aankomst worden we verwelkomd door de familie met een kom merriemelk en een stuk Yak kaas. De eerste is een zure soort dunne yoghurt met klonten en de kaas is werkelijk onbeschrijflijk vies. Om niet onbeleefd te zijn, drinken we de melk op (althans, de laatste paar slokken krijg ik niet weg, Steef offert zich daarvoor op), maar de kaas laten we na een hap voor wat het is en gooien we stiekem weg. Na dit welkomstmaal hebben we een vrije middag, waarin we kennismaken met het boerenleven van de familie. Er worden schapen gevangen voor de wol, yaks gemolken en we spelen een spelletje schaak. Na het eten mochten we ook voor het eerst op de paarden, om te oefenen voor de dagen die zullen volgen. We kiezen zelf onze paarden uit en ik zit op Gheer. Iedereen moet het komende uur vast aan een guide, maar ik mag als enige los. Gheer blijkt het langzaamste paard te zijn en dat vertrouwen ze wel. Ik vind het prachtig! De paarden zijn ontzettend mak en luisteren goed, en ik voel me al snel een volleerd ruiter. Steef - met al haar paardrij-ervaring kun je haar gerust een prof noemen - vindt het wel mooi dat ik zo geniet; morgen kunnen we mooi samen over de steppe draven :)

Dag 4 Van de nomadenfamilie naar Bayn Nuur

Na het ontbijt moeten de mannen mee om hout te halen in het bos, terwijl de vrouwen helpen met het bakken van koekjes (achteraf blijkt dat Alizee en Steef niks hebben uitgevoerd, maar dat terzijde). Het hout wordt meegenomen op een karretje dat achter een Heinek (kruising koe/yak) is gespannen. Maar goed ook, want wij mannen zijn te bezweet en moe dat we daar geen puf voor zouden hebben.

's Ochtends zagen we trouwens hoe een schaap gevild werd, maar toen wisten we nog niet dat dat onze lunch zou worden. We kregen het hart, de darmen (gevuld met gestold bloed) en lever te eten, waarna we konden wachten op het opzadelen van de paarden en de heinek. Op de heineks (er zullen er twee met ons meegaan) wordt een soort van zadel gebonden waar de backpacks, de tenten en het voedsel voor de komende dagen op worden vastgesnoerd. Hierna stappen we op onze paarden en beginnen aan onze eerste 10km trekking naar het Bayn Nuur-meer. Naast Baaska en Taivnaa zal de ervaren horseguide Batamaa (35) ons vergezellen. Het zal meteen de leukste en mooiste dag van de paardentrekking worden; we zitten vol zelfvertrouwen op het paard, we hebben prachtig weer, galopperen over de steppe en stappen langs bergpassen met fantastische uitzichten. Na een paar uur komen we aan bij het meer en zetten onze tenten op terwijl de paarden rustig grazen aan de rand van het meer. Die avond is het eten lekkerder dan andere keren, we maken een kampvuur en het slaapt ook nog best comfortabel zo op het hoge gras; kortom wij zijn gelukkig:)

Dag 5 Het 8 meren gebied

Als we opstaan, blijkt dat het ander weer aan het worden is. Grijze wolken pakken zich samen en even later begint het te onweren. Terwijl we hier in het open veld staan, beseffen we dat we hier heel snel weg moeten. Ik ben inmiddels op het paard van Steef gestapt, omdat ik Gheer te langzaam vind en zij hem wel aan de praat kan krijgen. We rijden snel naar het bos toe, en na een tijdje begint het zachter te regenen. De paden zijn dan een groot modderpad geworden en met de rotsen die er tussen liggen best gevaarlijk. We rijden echter vol zelfvertrouwen verder, terwijl het pad steeds steiler wordt. En dan gebeurt het; mijn paard slipt, wil daardoor extra kracht zetten en de berg opdraven. Maar mijn zadel is voor deze plotselinge krachtexplosie niet bestendig, waardoor een van de singels knapt, het zadel lost laat en ik met zadel en al van het paard val. Ik val op mijn heup en geschrokken komt Stephanie aan om te kijken hoe het met me is. Ik probeer op te staan, maar mijn been doet pijn en ik ben zo erg geschrokken dat ik duizelig weer ga zitten. Na een paar minuten probeer ik weer het paard op te stappen, maar bij de eerstvolgende heuvel slipt het paard weer waardoor ik angstig van het paard afstap. Op dit moment zou ik het liefst de tour afbreken en terug naar Ulaanbaatar gaan, en ik zie aan Steef dat zij dat ook wil.

Na een kort overleg besluiten Steef en ik de komende weg maar te gaan lopen, omdat ik niet meer op het paard durf. Taivnaa zal ons vergezellen. Ongeveer een uur later zijn we op het hoogste punt aangekomen, en hebben de paarden ons ingehaald (blijkbaar lipen we erg snel). Hier stap ik weer op Gheer, m'n oude vertrouwde paard, Steef op haar oude paard en zetten we de afdaling in. Af en toe stap ik nog af omdat ik het te steil vind worden, maar al met al gaat het nu wel weer beter. Als we bij het vlakke gedeelte zijn aangekomen - we voelen ons inmiddels ijsklompen, met al die kletsnatte kleding en schoenen - ziet Oyuka dat mijn singel weer is losgeschoten. Als Baaska het probeert te maken, zeg ik dat ik nu toch eigenlijk wel op een ander zadel wil. Ik wil er niet nog een keer vanaf vallen! Daarop mag ik op het paard van hem, op het houten Mongoolse zadel. Toch zit het niet oncomfortabel:)

Eindelijk bereiken we de familie waar we die nacht zullen slapen. Wederom worden we verwelkomd in de familieger, maar ditmaal gelukkig niet met merriemelk! Na de kennismaking mogen we onze eigen ger in (we slapen er zoals altijd met z'n vijfen) en kunnen we eindelijk onze natte kleren uittrekken en ons warmen aan het vuur.

Dag 6 Het 8 meren gebied

Naeen koude nacht (Jeremie probeerde nog het vuur op te stoken midden in de nacht, maar dat lukte maar ten dele) zien we dat het buiten regenachtig is. Het begint steeds harder te regenen en even later zelfs te sneeuwen! Hier blijft het niet liggen maar de bergen (die maar een paar honderd meter hoger zijn dan waar wij ons bevinden) zien we bedekt worden met een laag sneeuw.

Op dit koude weer is niemand voorbereid, al horen we wel van Oyuka dat het vaker sneeuwt in juli. Maar dit jaar is het wel heel vroeg... We moeten toch vertrekken en stappen op de paarden voor de rit naar het Shireet meer (het grootste meer van het acht meren gebied). Het regent nog een klein beetje, maar gelukkig niet zo hevig als gisteren. We slapen vanavond in een tent, dus veel mogelijkheden om de kleren te drogen zijn er niet. We rijden tussen de besneeuwde bergen, en hier in de vallei zijn af en toe half gesmolten stukken sneeuw te zien. Na zo'n 3,5 uur komen we aan bij het Shireet meer, waar we onze tenten op een heuvel zetten en hout gaan zoeken om een groot vuur te maken. Af en toe komt de zon door, maar andere keren moeten we onze tenten in rennen omdat het keihard begint te hagelen.'s Avonds is het droog, maar het wordt wel steeds kouder. Als we gaan slapen trekt Steef dan ook 6 shirts overelkaar aan, 3 broeken en 4 paar sokken. Ikzelf trek ook aardig wat lagen kleding aan maar het mag niet baten.. Omdat we geen luchtbedden hadden, lagen we direct op de koude grond - alleen gescheiden van de grond door een extra opengeritste slaapzak. De koudste nacht uit ons leven kon beginnen.

Na het eerste half uurtje liggen zegt Steef dat ze niet kan slapen omdat ze het zo koud heeft. We proberen elkaar wat op te warmen, maar als we gaan liggen trekt de kou door ons hele lichaam. We gaan weer zitten en beseffen dat we de hele nacht nog voor ons hebben. Ondertussen zien we dat het tentdoek steeds meer in wordt gedeukt. Eerst denken we dat het de sterke wind is, maar al snel zien we dat het sneeuw is. Ik rits de tent open en zie dat er een dik pak sneeuw ligt, ook op onze tent. We proberen te gaan slapen, maar omdat de grond zo koud is, proberen we dat zittend. Al met al denk ik dat we over de gehele nacht zo'n 2 uur hebben geslapen en dat met nog een dag paardrijden voor de boeg!

Dag 7 Het 8 merengebied naar Shuranga

's Ochtends ziet het er toch wel mooi uit, al die sneeuw. Alleen jammer dat het zo onverwachts is en we ons er totaal niet op voor konden bereiden. Omdat het altijd uren duurt voordat Oyuka klaar is en de paarden zijn opgezadeld, maken we een groot vuur en warmen onszelf op. Na het ontbijt kunnen we de paarden op. Vandaag de laatste dag paardrijden, en ik ben hier eigenlijk wel blij mee. Onze bestemming zal nu de familie van Taivnaa zijn, dus we kunnen gelukkig weer in een bed slapen. Inmiddels is de zon ook gaan schijnen en is het best prettig om zo op een paard te zitten. De klim naar de top van de eerste berg is echter een ongelooflijk steile; met rotsen, smeltend water dat naar beneden komt en glibberige sneeuw. Omdat mijn zelfvertrouwen zo rond de nul schommelt, stap ik af om de rest te lopen. Zelfs Steef vind het hier gevaarlijk, en twijfelt even over afstappen...

De volgende bergpas zal gemakkelijker zijn, zegt Oyuka. Dat is overigens het enige wat ze tegen ons zegt tijdens de rit, verder is ze druk met Baaska. De twee flirtten er de afgelopen dagen op los, en naarmate de tijd vordert ergeren we ons daar steeds meer aan. Onze gids houdt gewoon vakantie, en ze doet niet eens de moeite om ook maar iets te vertellen over de omgeving of de route. Sterker nog, ze schenkt geen enkele aandacht aan ons. Ook de Fransen hebben er de pest in en we besluiten om dat in ieder geval aan het einde van de trip te vertellen aan haar.

Enfin, de bergpas die volgt is inderdaad een stuk minder steil. Omdat we de hele berg op moeten, en het  een vrij hoge berg is, is het er wel erg koud. Bovenop liggen grote bergen sneeuw en staat een ijzige wind. Ook weer lekker, zo in je zomerjackje! Na de afdaling komen we aan bij de familie van de horseguides, ze wonen alledrie vlak bij elkaar.

Na de kennismaking met de familie en het gezamenlijke drankje kunnen we de tassen uit de auto halen en wachten we op ons diner. Dit keer zal dat een feestmaal zijn! We zien dat er met de auto een schaap is opgehaald uit het weiland die binnen luttele minuten gesneden en al in de pot zal zitten. Voor de nomaden is dit een maal dat alleen gegeten wordt tijdens festiviteiten; we zijn dus speciale gasten ;)

Het bereiden van het schaap is een echte mannentaak. Alle mannen van de familie komen in onze ger om te helpen (of gewoon te kijken). In een grote pan worden de stukken schaap, samen met aardappelen, uien en wortelen gebakken en het resultaat is werkelijk heerlijk! Na een bakje zelfgemaakte yoghurt (ook heel lekker) komt de oudste man van de familie onze ger binnen. We gaan met hem home-made wodka drinken! Na deze mooie traditie is het heerlijk slapen;)

Dag 8 Shuranga - Tasarkhai zandduinen

Vandaag vertekken we bij de familie en zullen we weer een heel stuk in de auto zitten. Na de afscheidsfoto's en het bedanken van - vooral - Baatma voor de goede zorgen rijden we richting de zandduinen. Een heel andere omgeving. Zitten we 's ochtends nog tussen de besneeuwde bergen, 's middags zien we kamelen lopen op de duinen. Na de rust en gemoedelijkheid bij de nomaden is het wel even wennen aan het toeristische gebeuren hier. We zoeken een familie uit die goed voor hun kamelen zorgt (sommigen zien er echt verwaarloosd uit, en daar willen we niet aan meewerken) en kunnen slapen in hun ger, die daar speciaal is voor toeristen. Verder is het vooral even bijkomen en we verheugen ons nu al op bedtijd aangezien het in deze ger wel warm is binnen! 's Avonds mogen we een klein rondje op de kamelen (voor de foto's) en hen naar de plek brengen waar ze in de nacht mogen grazen. De laatste paar uur van het Mongoolse boerenleven zijn dan aangebroken, wanneer we mogen helpen bij het bijeen drijven van de geiten, en dan slapen!

Dag 9 Tasarkhai zandduinen - Ulaanbaatar (UB )

De laatste dag van onze tour, en ik moet zeggen dat we wel toe zijn aan het einde. We zullen weer terug naar UB gaan, en onderweg het Hustai National Park bezoeken. Hier hebben we de Prezwalski paarden in het wild bewonderd. Er leven in het Hustai National Park zo'n 20 kuddes die elk bestaan uit 10 a 15 paarden. De paarden waren in het wild uitgestorven maar zijn uit o.a. Nederlandse dierentuinen (een Nederlands echtpaar is de oprichter van dit national park) begin jaren negentig getransporteerd naar dit park. Erg mooi om te zien hoe deze paarden hier een thuis hebben gevonden.

Ondertussen is het al laat aan het worden, en zullen we volgens Oyuka pas rond tienen aankomen in UB. Dit komt door de verkeersopstoppingen op dat moment en het zal zo'n 1,5u duren voordat we in het centrum zijn. Eerst geloven we dit niet echt (Ulaanbaatar is not Los Angeles, merkt Sebastien op) maar het blijkt ook echt zo te zijn. Rond 23.30u zijn we in ons hostel en vallen helemaal gebroken maar ontzettend voldaan in een diepe slaap...

Het was me het avontuur wel!