Een aangename verrassing

Xin chao!

Na ruim drie weken in Vietnam is het natuurlijk weer hoog tijd voor een update! En we moeten zeggen, dit land is een verademing voor ons na de twee maanden China. Natuurlijk was China fantastisch; we hebben echt hele mooie dingen gezien en meegemaakt. Maar het werd ons gewoon te veel. Vanuit Guilin hebben we dan ook direct koers gezet voor Hong Kong (HK), met een tussenstop van 3 dagen in Guangzhou, ook wel Kanton genoemd. In HK wilden we in eerste instantie weer een visum aanvragen voor China (omdat die verloopt zodra je over de grens gaat; “één land, twee systemen” zoals de Chinese overheid het noemt) om met de trein naar Vietnam te reizen. Maar het Chinese visum blijkt erg duur, zeker omdat we hem snel willen. We gaan bij onszelf na wat we nog in China willen zien, en komen tot de conclusie dat het een betere optie is om rechtstreeks naar Hanoi te reizen. Dat kan dan alleen per vliegtuig. Die tickets zijn niet goedkoop, maar dan sta je wél binnen 2 uur in de hoofdstad van het volgende land op ons lijstje ;) Maar voordat we aankomen in Vietnam, verkennen we een aantal dagen de indrukwekkende stad Hong Kong!

Hong Kong (HK)

In HK verblijven we in het noordelijke en oude deel: Kowloon. De wijk waar we zitten (Mongkok) is ‘eindelijk’ het China zoals ik het me had voorgesteld. Rommelige, drukke straten, marktjes, een bonte kleur aan neonverlichting, overal restaurantjes en natuurlijk heel veel electronicazaken (al valt het tegen hoeveel goedkoper het is dan in Nederland). Maar toch is het in onze ogen geen chaos op straat (in vergelijking met de meeste andere Chinese steden). Waarschijnlijk heeft men hier van de Engelsen geleerd, want hier wordt níet tegen elkaar aangeduwd in de metro of op straat en loopt iedereen vrij netjes langs elkaar heen. De kleine straten in Mongkok worden 's avonds afgesloten voor verkeer, zodat voetgangers meer ruimte hebben. En dan is het echt heel erg leuk om je onder te laten dompelen in het 'oude' Hong Kong. Het hostel waar we zitten is overigens niet naar de standaard zoals we gewend zijn in China. We verblijven op de 13e verdieping van een vervallen flatgebouw op een piepkleine kamer zonder ramen, waar net een tweepersoonsbed in past. Onze badkamer is niet veel meer dan een toilet met een douchekop erboven, maar gelukkig is het wel schoon.

Nadat we 's middags aankomen in HK, ontvluchten we de kamer vrij snel om een Chinees visum te bemachtigen. Maar zoals hierboven beschreven zien we daar uiteindelijk toch vanaf. In plaats daarvan gaan we de volgende dag naar het Vietnamese consulaat voor een Vietnamees visum. Het consulaat zit op HK Island, zo'n half uur met de metro vanaf Mongkok. Het metrosysteem is - net zoals in Beijing en Shanghai - efficiënt en goed te gebruiken; we zullen er deze dagen dan ook veel gebruik van maken. Als we uitstappen op HK Island blijkt dat we in het oude deel zijn. En hier is het een stuk minder plezierig. De voetpaden zijn nog smaller dan in Mongkok, de gebouwen grijs en niet onderhouden of in onderhoud en het straatgeluid is zo luid dat we moeten schreeuwen om elkaar te verstaan. Maargoed, we zijn hier voor een doel. Bij het consulaat aangekomen, blijken we te vroeg te zijn; de ambtenaren houden twee uur lunchpauze en daar wordt - uiteraard - strikt aan gehouden. We maken een ommetje door de straten, lopen naar de haven, maar zijn weer vrij snel terug omdat dit niet bepaald onze favoriete plek is om rond de struinen. Eenmaal binnengelaten bij de ambassade vullen we een formulier in (een A4-tje, niets vergeleken bij de uitgebreide informatie die we de Chinezen hadden moeten geven voor een visum), pasfoto-tje erbij en na even wachten stappen we naar buiten met het Vietnamese visum. We hebben dan wel de express-service gedaan, want normaal zou het vier werkdagen kosten en aangezien het dan over het weekend heen zou worden getrokken hebben we die tijd niet. Hierna kunnen we onze vliegreis naar Hanoi boeken en zullen we op 10 september de eerste vlucht maken van onze reis.

De overige twee dagen is het dan tijd om de highlights van de stad te bezoeken. We gaan met de tram naar Victoria Peak, waar we een prachtig uitzicht hebben over de gigantische stad. En we maken op die manier letterlijk en figuurlijk kennis met de andere kant van Hong Kong Island. Hier bevinden zich de banken en multinationals, oftewel: de wolkenkrabbers en het geld. We zien de ene Maserati na de andere Bentley rijden en dat het kapitalisme hier (nog steeds) hoogtij viert. Na weer eens een bezoek aan de PizzaHut (natuurlijk eten we niet twee maanden lang Chinees) begeven we ons 's avonds naar de rand van Kowloon om de grootste permanente lichtshow ter wereld te bekijken. Alle gebouwen rond de Victoria Harbour zijn verlicht en geven een mooie voorstelling weg onder begeleiding van pompeuze muziek (zie video's). Gaaf!

Op de laatste dag bezoeken we de haven nog eens bij daglicht, wandelen over de Avenue of Stars (een boulevard zoals de Hollywood Walk of Fame, alleen kennen we geen enkele Chinese filmster behalve Bruce Lee, waarvan een bronzen beeld staat) en wippen binnen bij het zoveelste gigantische, hypermoderne winkelcentrum. Op zaterdag 10 september is het dan alweer tijd om deze metropool te verlaten. Deze bruisende stad is een goede afsluiting van ons bezoek aan China en zeker een van de meest indrukwekkende steden die we bezocht hebben. Op naar de zuidelijke buur Vietnam!

Vietnam en Hanoi: de eerste indrukken.

Na een soepele landing (je weet het maar nooit in dit soort landen) en dito douanebehandeling zijn onze grootste vrezen weggenomen en worden we netjes opgewacht door iemand van ons hostel (prettig!). De dame achter de incheckbalie in HK joeg ons nog wat op stang door te melden dat we een ticket nodig hadden uit Vietnam om toegelaten te worden in het land of om te laten zien dat je daar genoeg geld voor hebt. Maar eenmaal aangekomen in Hanoi blijkt dit totaal geen probleem, wordt er een stempeltje in ons paspoort gedrukt en zijn we vrij om te reizen tot 10 oktober.

Dat we in een ander land aangekomen zijn, wordt meteen duidelijk. Om met het straatbeeld te beginnen: het is chaos. Maar niet door de vele auto's; die zijn er nauwelijks. Nee, iedereen rijdt hier op brommers, scooters en motors. En daarop vervoeren ze werkelijk van alles. Een greep uit wat we allemaal achterop die brommertjes hebben gezien: varkens, grote kooien met kippen, een koelkast, twee meter hoog opgestapelde verhuisdozen, etc. Maar ook zien we hele families op 1 scooter zitten: de man rijdt (zoals het hoort hier), voor hem zit kind 1, achter hem zijn vrouw en tussen hen in kind 2. Daarbij komt ook nog dat meestal alleen de volwassenen een helm dragen; ik heb eigenlijk nog niet gevraagd naar het aantal verkeersdoden hier maar dat cijfer zal ongetwijfeld erg hoog liggen.

Het oversteken van de straat in Vietnam is een vak apart; naar stoplichten wordt niet geluisterd en je kunt wachten tot je een ons weegt totdat het rustig wordt. Het adagium is dus: gewoon lopen, die brommers rijden wel om je heen. En dat gaat ons al snel verbazingwekkend goed af. We hadden dan ook wel wat ervaring in China opgedaan.

Ook zijn de mensen hier compleet anders dan in China. Niet alleen qua uiterlijk (we dachten eerst: Chinezen en Vietnamezen, dat is een pot nat, maar we zien toch grote verschillen!) maar men is vooral veel vriendelijker. Ze zijn hier een stuk meer gewend aan Westerse toeristen en dat kun je merken aan hun ondernemingsgeest (iedereen op straat lijkt je wel wat te willen verkopen) en we worden helemaal NIET na- of aangestaard! We zien veel meer Westerse toeristen op straat, en de restaurants zijn bijna allemaal aangepast op de Westerse smaak. Vietnam verliest daardoor echter niets van zijn charme. In Hanoi zit ons hostel midden in het Old Quarter, het voormalige koloniale deel van de stad; alle gebouwen hebben daardoor een oud Frans uiterlijk. En omdat de mensen hier zo anders zijn, is Vietnam voor ons een aangename verrassing!

De verkoopsters van fruit, vlees, vis en allerhande specerijen die je op straat aanspreken, vervoeren deze waar op twee manden aan een stok over de schouders. De zware vrachten (soms vormen ze zelfs een mobiele keuken met in een aardewerken pot gloeiende houtskool om eten gaar te maken en warm te houden) hangen als de schalen van een weegschaal voor en achter de vrouw. Het is altijd een vrouw die zoiets vervoert, en om zich tegen de zon te beschermen dragen ze altijd een kegelvormige hoed.

De mannen die ons iets proberen te verkopen hebben meestal schilderijtjes of boeken bij zich. De boeken zijn in cellofaan verpakt en dragen ze mee in een soort gigantische schoenendoos. Al na een paar seconden op straat worden we aangesproken door zo'n jongen en bekijken we zijn collectie aan lectuur. Omdat we nog graag een Lonely Planet willen hebben van alleen Vietnam (we hebben er al een die informatie geeft over de gehele regio, maar die vinden we niet gedetailleerd genoeg) onderhandelen we over de prijs. Nouja, onderhandelen... We willen eigenlijk eerst wat eten en daarna iets kopen. We lopen dus door, maar dat vat hij op als een onderhandelingstactiek (zoals in heel Azië) en blijft met de prijs zakken tot hij op een punt belandt dat we denken dat dit niet kan kloppen. We vragen het die avond na in het hostel en ons vermoeden wordt bevestigd: de boeken zijn geen originelen, maar kopieën van kopieën, dus de kwaliteit laat meestal te wensen over. Terwijl we genieten van ons eerste Vietnamese diner, wacht de jongen ons buiten op om het boek nogmaals aan te bieden. Maar nadat we hem vriendelijk doch dringend afwimpelen, blijft hij toch nog lang voor ons hotel wachten in de hoop dat we naar buiten komen. Als de Vietnamezen een prooi hebben gevonden, dan bijten ze zich erin vast om nooit meer los te laten!

Over kopiëren gesproken trouwens. De naam van ons hostel is Little Hanoi Hostel. Het hostel heeft een erg goede reputatie, dus we zitten goed. Maar andere hotels proberen ook een graantje mee te pikken van deze goede naam. Zo heet het hotel DIRECT NAAST ons hostel 'Little Hanoi Hotel'. Hotel i.p.v. hostel dus, maar verder exact hetzelfde. De receptioniste/manager van óns hostel vertelt ons dat haar buurman regelmatig gasten van haar afpakt, die na betaling van de kamer erachter komen dat ze bij de verkeerde Little Hanoi zitten. Maar volgens haar doen de autoriteiten daar niets aan. Ditzelfde gebeurt met bijvoorbeeld touragency's. Je moet dus erg goed oppassen of je wel bij de 'echte' bent aanbeland!

In Hanoi zelf hebben we niet veel gedaan. Buiten de bovenstaande indrukken verwerken, relaxen we gewoon een beetje en verkennen we de stad (prima per voet te doen, nog zo'n voordeel). Na vijf dagen wordt het dan tijd om naar DE trekpleister van het noorden te gaan!

Halong Bay

's Ochtends rond een uur of negen worden we opgehaald voor de vier uur durende rit naar Halong Bay. Dit is de benaming voor duizenden eilandjes en rotsformaties in de Zuid-Chinese zee, vlak voor de kust van Vietnam. De rotsen zijn van lijmsteen en zien er in eerste instantie uit als de rotsformaties die we in Guilin (China) hadden gezien. Maar dit blijkt nog veel spectaculairder! We zullen met een boot tussen de rotsen varen, kayaken, zwemmen, en een nacht op die boot blijven slapen om vervolgens weer terug te varen.

Het minibusje waarmee we vervoerd worden, wordt werkelijk helemaal volgepropt met Westerse toeristen. Maar gedeelde smart is halve smart, dus we hebben al snel lol met drie andere Nederlanders in het busje. Na zo'n drie kwartier gereden te hebben, stoppen we ineens om een voor ons onduidelijke reden. Snel wordt duidelijk dat men twee mensen vergeten is op te halen. Na een tijdje gewacht te hebben rijden twee brommertjes naar ons toe en stappen twee Vlaamse meisjes af; zij hebben een half uur lang (men zei: "Only five minutes!") achter op een scooter door het chaotische Vietnamese verkeer gescheurd om ons in te halen. Die hebben in ieder geval wel weer een verhaal! In het minibusje is het met al die Nederlands-sprekende mensen erg gezellig, en we verheugen ons op de boottocht. Helaas wordt de groep gescheiden als we aankomen, en blijven wij twee als enige Nederlanders over met acht Duitsers (die zie je sowieso erg veel hier), een Zwiters en Israelisch stel, twee meisjes uit Maleisië en een Australische vent (waar we nog een dobbelspel van leren).

De boottrip is echt fantastisch. We hebben dan ook heel erg geluk met het weer; het is heerlijk zonnig en strak blauw in tegenstelling tot een paar dagen daarvoor toen het dagen achter elkaar regende. Voor een impressie: zie de foto's! Een heerlijk ontspannen uitje, in een ontzettend mooie omgeving!

Hué (20 t/m 24 september)

Na het zonnige uitstapje in Halong Bay, verblijven we nog een aantal dagen in Hanoi voordat we afreizen naar Hué, in het centrum van Vietnam. We maken de reis per open tour bus; de goedkoopste optie en een soort hop-on hop-off bus waarmee we vanuit de noordelijke hoofdstad naar het grote, zuidelijk gelegen Ho Chi Minh City (Saigon) zullen reizen. Het is zo'n 1800km tussen de twee grootste steden in Vietnam, en met de eerste stop Hué hebben we er dan al ongeveer de helft op zitten. We hebben nog niet per (nacht)bus gereisd, maar het valt best mee. We kunnen helemaal gestrekt liggen en het reisgezelschap is best rustig (zelfs de ca. tien Chinese toeristen) zodat er 's nachts nog een paar uurtjes gepakt kunnen worden.

In Hué is het weer een stuk slechter dan in het noorden. Het is nog droog als we arriveren, maar donkere wolken pakken zich samen om heel veel regen te laten neerdalen op de stad. De komende dagen zal het voortdurend regenen, met soms een pauze van een uur of twee, zodat we vrij veel tijd in ons (erg luxe!) hostel doorbrengen. Om toch nog wat gezien te hebben, hebben we voor de laatste dag een citytour gepland door de stad die vroeger door de keizers bewoond werden. De keizers hebben buiten de stad imposante graftombes voor zichzelf laten bouwen, waarvan we de drie meest indrukwekkende bezoeken. Ook gaan we naar de Verboden Stad, die we een stuk mooier vinden dan die in Beijing, maar al met al wordt het wel een beetje verpest door de regen.

Hoi An: typhoon op komst!

Na vier dagen Hué, gaan we naar het nabijgelegen Hoi An. En daar blijkt het helemaal menens te zijn met het weer. Wanneer we de busrit naar Hoi An maken zien we al veel ondergelopen straten en de weilanden naast de wegen zijn volledig ondergelopen met water (en dan níet om rijst te verbouwen). Omdat het nu een week achter elkaar steenhard geregend heeft, staat de rivier op overstromen en we hebben gehoord dat zich dan gemakkelijk ziektes verspreiden. We checken het weerbericht op BBC.com (want van die Vietnamezen wordt je niet veel wijzer) en we zien dat er een grote typhoon op komst is vanuit de Filipijnen. Deze zou over een paar dagen het centrum en noorden van Vietnam treffen. De regen zal dus alleen maar erger worden! We kiezen dus eieren voor ons geld en reizen zonder iets van de stad gezien te hebben naar het zuiden. In de zoektocht naar zon!

Nha Trang (27 september t/m 8 oktober)

Het is droog! Eindelijk kunnen we over straat lopen zonder paraplu en worden de spullen níet nat. Voordat we bij Nha Trang zijn, rijden we een heel stuk langs de kust. Het is nog erg vroeg (tussen vijf en zes uur 's ochtends) dus ik lig nog wat te slapen, maar volgens Steef is het in die vroege uurtjes langs de kust heel mooi! Als we Nha Trang binnenrijden word ook ik wakker en zien we dat het strand en de zee boordevol mensen is. Om kwart voor zes 's ochtends! De Vietnamezen zijn allemaal bezig met hun ochtendgymnastiek en omdat men hier niet bruin wil worden genieten ze op dit uur van zee en strand. Ik moet er niet aan denken, maar het is leuk om te zien.

We zitten hier in een 'Boutique Guesthouse'; een guesthouse (GH), maar dan luxer. We hadden goede reviews gelezen over dit GH, vooral over de eigenaresse (Vicky), dus we waren benieuwd! Maar aangekomen blijkt Vicky er niet te zijn - ze is op 'zakenreis' naar het noorden van Vietnam - en de eerste vier dagen moeten we het doen met haar zeer gebrekkig Engels sprekende moeder. Het levert de nodige spraakverwarringen op, maar het GH ziet er verder goed uit dus verder geen klagen.

We blijven extra lang in Nha Trang, aangezien het in de rest van Vietnam echt rotweer is. Het is nu regenseizoen, maar hier is het 's ochtends in ieder geval nog droog en kunnen we op het strand liggen. De eerste dagen zijn het mooist, en langzaamaan wordt het slechter. We snorkelen en relaxen op het strand en huren een scooter (125cc, geen doorsnee brommertje dus!) om de stad te verkennen. De middagen worden nu steeds regenachtiger, maar het is niets vergeleken met de regen die valt in het noorden en centrum van Vietnam. De typhoon is daar inmiddels aan land gekomen en er zijn al vele doden gerapporteerd. Volgens Vicky gebeurt dat elk jaar weer...

Ons oorspronkelijke plan om ná Nha Trang naar het binnenland te gaan, passen we hoogstwaarschijnlijk aan. Vicky vertelde ons nog een verhaal over bussen die daar soms van de weg worden gespoeld vanwege het vele water, waarna ze laconiek opmerkt dat als je dood gaat, het wel je tijd zou zijn... Maar zo zijn wij in ieder geval niet ingesteld! We vervolgen onze weg dus waarschijnlijk langs de kust naar het zuiden, waar het weer wél goed is.

Tot snel! En vergeet niet de foto's te bekijken die we er nu gaan opzetten ;)

Groetjes,

Wes&Steef